Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας / Archaeological Museum Amfissa, GREECE
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας προσφέρει στον επισκέπτη την πλήρη εικόνα και την ιστορική εξέλιξη της αρχαίας Φωκίδας. Δημιουργήθηκε για να φιλοξενήσει και να παρουσιάσει τα ευρήματα που προέρχονται από την Άμφισσα και τις άλλες θέσεις του Νομού Φωκίδας και καλύπτουν χρονολογικά τους αιώνες από την Εποχή του Χαλκού μέχρι τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους.
Το κτήριο, όπου στεγάζεται, είναι μια τυπική διώροφη αστική οικία, ένα από τα λίγα οικοδομήματα που απέμειναν στην πόλη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως χαρακτηριστικό του είδους και της εποχής του και ταυτόχρονα σηματοδοτεί την ιστορία των Σαλώνων και της νεότερης Ελλάδας. Στην πορεία του χρόνου άλλαξε χρήσεις και στέγασε την Εθνική Τράπεζα και τις υπηρεσίες της Χωροφυλακής, ενώ το 1987 παραχωρήθηκε από το Δήμο Άμφισσας στο Υπουργείο Πολιτισμού για να στεγάσει το μουσείο.
Το κτήριο τόσο στο ισόγειο όσο και στον όροφο έχει διαμορφωθεί για να φιλοξενήσει τους μόνιμους εκθεσιακούς χώρους του μουσείου και μία αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ενώ στην αυλή του εκτίθεται η συλλογή των επιγραφών και σε ειδικά επισκευασμένο παλαιό κτίσμα έχει δημιουργηθεί εργαστήριο συντήρησης αρχαιοτήτων.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας υπάγεται στη Ι΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και παρά το μικρό διάστημα λειτουργίας του αποτελεί πόλο έλξης μεγάλου αριθμού επισκεπτών, καθώς με τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα και τις δραστηριότητές του συμβάλλει στην πληρέστερη γνώση της τοπικής ιστορίας.
Άμφισσα / Amfissa, Greece
Η ιστορία της Άμφισσας ξεκινάει από την αρχαιότητα, αφού κατοικείτο από τους πανάρχαιους χρόνους όπως μαρτυρούν τα Κυκλώπεια Τείχη της Ακρόπολής της αλλά και η αναφορά του Παυσανία σε δύο αξιομνημόνευτους τάφους που υπήρχαν στην πόλη, της Άμφισσας και του Ανδραίμονος, που ήταν πατέρας του βασιλέα των Αιτωλών και ήρωα του Τρωικού πολέμου, Θόαντος. Η Άμφισσα αποτελούσε μεγάλη πόλη-κράτος και πρωτεύουσα των Εσπερίων ή Οζολών Λοκρών. Ο Ηρόδοτος την αναφέρει ως ύπερθεν του Κρισαίου πεδίου.
Από τον 8ο αιώνα π.Χ., διατηρούσε εμπορικές σχέσεις με την Κόρινθο και με πόλεις της βορειοδυτικής Πελοποννήσου. Τον 7ο αιώνα π.Χ. η Άμφισσα οργανώθηκε ως πόλη-κράτος με τις τέχνες και το εμπόριο να γνωρίζουν άνθηση που διήρκεσε για τρεις αιώνες. Το 653 π.Χ. κάτοικοι της πόλης και της ευρύτερης περιοχής μετανάστευσαν στην Κάτω Ιταλία όπου ίδρυσαν την αποικία των Επιζεφύριων Λοκρών, μια πόλη που υπάρχει μέχρι σήμερα με το όνομα Locri. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431 π.Χ. - 404 π.Χ.), οι Αμφισσείς τάχθηκαν με το μέρος των Σπαρτιατών εναντίον των Αθηναίων. Το 338 π.Χ. η Άμφισσα καταστράφηκε από τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας, ο οποίος έχοντας κληθεί από τους Αμφικτύονες και ως προϊστάμενος του Αμφικτυονικού Συνεδρίου των Δελφών, κατά τον Δ΄ Ιερό Πόλεμο την κατέσκαψε εκ θεμελίων και γκρέμισε την ακρόπολή της, ως τιμωρία επειδή οι Αμφισσείς είχαν καταδικαστεί για ασέβεια και αρνούνταν να πληρώσουν πρόστιμο, εξαιτίας του ότι είχαν καλλιεργήσει παράνομα κτήματα του Κρισαίου Πεδίου που ανήκαν στους Δελφούς.
Η πόλη ανοικοδομήθηκε και αποτέλεσε μέρος της πανίσχυρης Αιτωλικής Συμπολιτείας, από τον 3ο αιώνα π.Χ., και μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της, με την οποία πήρε μέρος, το 278 π.Χ., στη νικηφόρα μάχη κατά των Γαλατών, που εδραίωσε την κυριαρχία της Συμπολιτείας στον Ελληνικό χώρο. Κατά το 2ο αιώνα π.Χ. η Άμφισσα γνώρισε την μεγαλύτερη ακμή της, κόβοντας δικά της νομίσματα, ενώ διέθετε Βουλή και Εκκλησία του Δήμου, όταν, σύμφωνα με το δόγμα της Ρωμαϊκής Συγκλήτου που κήρυξε στη Κόρινθο, κατά τη διάρκεια των Ισθμίων, ο Ρωμαίος ύπατος Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος, αποτέλεσε ανεξάρτητη πόλη και πρωτεύουσα της Οζολίας Λοκρίδας. Το 190 π.Χ. ο Ρωμαίος ύπατος Μάνιος Ακίλιος Γλαβρίωνας απέτυχε να εκπορθήσει την πόλη, ενώ αργότερα, η πόλη θα συνάψει ειρήνη με τη Ρώμη και θα παραμείνει ως ανεξάρτητη πολιτείd χωρίς να πληρώνει φόρους στη Ρώμη. Την περίοδο 174 π.Χ. - 160 π.Χ. γνώρισε μεγάλες καταστροφές από τον πόλεμο μεταξύ των φιλορωμαίων Αιτωλών και των αυτονομιστών, και πολλά κτήριά της πυρπολήθηκαν. Το 27 π.Χ. ο Οκταβιανός Αύγουστος, σε ανάμνηση της νίκης του στο Άκτιο, ίδρυσε τη Νικόπολη, αλλά πολλοί Αιτωλοί δεν υπάκουσαν στη διαταγή του να εποικίσουν τη νέα πόλη και προτίμησαν να μετοικήσουν στην Άμφισσα, όπως τους υπαγόρευαν αρχαιότατοι συγγενικοί δεσμοί. Τότε η Άμφισσα απέκτησε τεράστιο πληθυσμό και έγινε μία από τις πλέον ακμάζουσες πόλεις της Ελλάδας των αυτοκρατορικών ρωμαϊκών χρόνων, ακμή που κράτησε για τουλάχιστον δύο αιώνες.
Fokida's flying Amfissa
Fokida's flying Amfissa
The Vorres Museum - Μουσείο Βορρέ
Από μιά επίσκεψη στο θαυμάσιο μουσείο Βορρέ , στην Παιανία(25/10/2014).
A visit to a wonderful museum near Athens,Greece.
Chalet in Amfissa, Central Greece
Unique property – a mountain retreat in a prominent location at an altitude of 1200m on Mount Giona. Between the firs, with incredible views of the Delphic landscape, the olive groves of Amfissa, the Corinthian Sea and the cities and mountains of the Peloponnese. On a plot of 11 acres, with buildings in harmony with the environment and respectful of nature, it dominates the eastern slopes of Mount Giona. This property can be used both in the winter and in the summer season
This property can be used both for private and commercial purposes. It is possible to obtain a permit for the construction of another five chalets
Consists of:
Plot of 11 acres.
Main House (Chalet) Finnish two-storey house, 90 sq. m.
Tavern 40 sq.m.
Guest house 20 sq.m.
Energy pit.
Has complete infrastructure with solar energy, wind turbine, diesel generator, gas and 200 cubic meters of water tank makes it completely autonomous.
Luxury, Holiday home, Attic, Fireplace, Internal staircase, Storage room, Satellite receiver, 4 bedrooms, 2 bathrooms, 1WS
Price 120.000 euro
Παραδοσιακή συνοικία Χάρμαινα, τα Ταμπάκικα της Άμφισσας
Η φημισμένη «Χάρμαινα» είναι η συνοικία της Άμφισσας στην οποία από πολλών αιώνων ήταν συγκεντρωμένα όλα τα εργαστήρια που ασχολούνταν με την κατεργασία του δέρματος (Ταμπάκικα ή Ταμπακαριά).
Η Χάρμαινα βρίσκεται δυτικά και σε απόσταση περίπου 500 μέτρων από το ιστορικό Κάστρο της Άμφισσας, ενώ στα δυτικά της και σε απόσταση επίσης περίπου 500 μέτρων βρίσκεται ο σημαντικός Βυζαντινός Ναός του Σωτήρος (του 11ου αι. Μ.Χ.).
Η τέχνη της κατεργασίας δερμάτων (βυρσοδεψία) στην Άμφισσα υπήρχε πολύ πριν το 1600, καθώς σ’ αυτήν αναφέρεται ο Άγγλος περιηγητής Dodwell, που διερχόμενος από την Άμφισσα, θαύμασε καταρχήν το μέγεθος των ελαιόδεντρων και του καρπού της ελιάς, αλλά και τα παραγόμενα χρωματιστά δέρματα που ήταν περιζήτητα σε όλη την Ελλάδα αλλά και εξήγοντο ακόμη προς όλες τις γνωστές τότε χώρες του εξωτερικού.
Η κατεργασία των δερμάτων γινόταν με το άφθονο νερό της πηγής της συνοικίας Χάρμαινας, υπήρχε δε διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το νερό αυτό είχε την εξαιρετική ιδιότητα να προσδίδει στα δέρματα της Χάρμαινας τον χαρακτηριστικό ανεξίτηλο και στιλπνό κίτρινο χρωματισμό τους.
Οι ταμπάκηδες της Χάρμαινας χρησιμοποιούσαν κυρίως το γίδινο (κατσικίσιο) δέρμα. Η εργασία τους ήταν πλήρως χειρονακτική και πολύ χρονοβόρα, η δε κατεργασία του δέρματος ήταν φυτική και η δέψη του γινόταν με κύρια υλικά το βελανίδι και το ρούδι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φυτική αυτή κατεργασία έδινε στα δέρματα τη μοναδικότητα να παρουσιάζουν ιδιαίτερη αντοχή στη χρυσή γραφή. Αφού λοιπόν διαπιστώθηκε ότι τα δέρματα που τύγχαναν αυτής της επεξεργασίας (φυτικής) ήταν τα μοναδικά που διατηρούσαν ανεξίτηλα στο χρόνο τα χρυσά γράμματα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως στη βιβλιοδεσία και στις περγαμηνές, αλλά ακόμη και για τσάντες, πορτοφόλια, χαρτοφύλακες, για την εσωτερική επένδυση των παπουτσιών κλπ.
Η μεγάλη ακμή των ταμπάκικων της Χάρμαινας διατηρήθηκε μέχρι και το μεσοπόλεμο, ενώ μετά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο και σταδιακά η συνοικία των βυρσοδεψών παρήκμασε εξαιτίας της δυναμικής εισόδου των πλαστικών υλικών που αντικατέστησαν το δέρμα στις περισσότερες από τις εφαρμογές του.
ΔΕΛΦΟΙ 18/10/2015 διαδρομή P1050358
ΔΕΛΦΟΙ 18/10/2015 διαδρομή
Τρισδιάστατη Απεικόνιση (Αρχαιολογικό Μουσείο Πύλου) / Archaeological Museum of Pylos - 3D (GREECE)
Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίου /Archaeological Museum of Aigion, Greece
Το Μουσείο αναπτύσσεται στην ανατολική μεγάλη πλευρά του κτιρίου, σε έξι αίθουσες, όπου εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά έως και τα ύστερα γεωμετρικά χρόνια. Τα ευρήματα προέρχονται κυρίως από την πόλη του Αιγίου και τις άλλες αρχαίες πόλεις της Αιγιάλειας (Αίγειρα, Κερύνεια, Ρύπες κ.ά), αλλά και από μικρότερους αταύτιστους αρχαίους οικισμούς της περιοχής.
Το μαρμάρινο άγαλμα της μικρής Ηρακλειώτισσας από το Αίγιο, ρωμαϊκό αντίγραφο πρωτότυπου έργου του 320-310 π.Χ., εκτίθεται στο αίθριο μαζί με αρχιτεκτονικά μέλη κτιρίων, έναν ταφικό πίθο και επιγραφές.
Αίθουσα Ι: Εκτίθενται ευρήματα της μέσης και νεότερης νεολιθικής (προθήκες 1-3) (6η-4η χιλιετία π.Χ.) και της Πρωτοελλαδικής περιόδου (προθήκη 4) (3η χιλιετία π.Χ.), από τον οικισμό του Κράθιου. Περιλαμβάνουν αγγεία, πήλινα ειδώλια, υφαντικά βάρη και λίθινα εργαλεία.
Αίθουσα ΙΙ: Ακολουθούν τα ευρήματα της μεσοελλαδικής (προθήκη 5) (α΄μισό 2ης χιλιετίας) και της υστεροελλαδικής ή μυκηναϊκής περιόδου (1550-1060/40 π.Χ.) (προθήκες 6-8). Τα μεσοελλαδικά ευρήματα προέρχονται από τον οικισμό του Αιγίου και το Κράθιο. Τα αντικείμενα της μυκηναϊκής περιόδου έχουν βρεθεί κυρίως κατά την έρευνα του οικισμού και του νεκροταφείου του Αιγίου, αλλά και στην Αιγείρα, Τραπεζά και Αχλαδιά.
Αίθουσα ΙΙΙ: Η αίθουσα αυτή περιλαμβάνει ευρήματα της πρωτογεωμετρικής και γεωμετρικής περιόδου (τέλος 10 ου - 7ος αι π.Χ.) (προθήκες 9-12). Μία σημαντική ομάδα προέρχεται από το Δερβένι Μαμουσιάς (προθήκη 9), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα εξαιρετικό σύνολο από ταφικό πίθο στην οδό Πλαστήρα στο Αίγιο, που περιλαμβάνει τέσσερις μεγάλες χάλκινες πόρπες και δύο αιγυπτιακούς σκαραβαίους.
Αίθουσα ΙV: Στην αρχαϊκή (7ος - 6ος αι. π.Χ.), κλασική (5ος - 4ος αι.π.Χ.) και ελληνιστική περίοδο (τέλος 4ου - 1ο αι. π.Χ.) ανήκουν τα ευρήματα της αίθουσας αυτής (προθήκες 13 - 16). Η αρχαϊκή περίοδος αντιπροσωπεύεται στο Αίγιο, τη Μαμουσιά, το Νέο Ερινεό, την Κερύνεια και τον Προβοδό Καμαρών, ενώ λίγα είναι τα ευρήματα της κλασικής περιόδου. Αντίθετα η μεγαλύτερη ανάπτυξη της Αιγιάλειας παρουσιάζεται κατά την ελληνιστική περίοδο, με την ίδρυση της Αχαϊκής συμπολιτείας. Σημαντικά ευρήματα από τάφους της περιόδου αυτής στο Αίγιο και τη Μαμουσιά περιλαμβάνουν αγγεία και κοσμήματα.
Αίθουσα V: Στις προθήκες 17-18 εκτίθενται επίσης ευρήματα της ύστερης ελληνιστικής περιόδου, ενώ στις τελευταίες δύο προθήκες ((19-20) εκτίθενται αντικείμενα της ρωμαϊκής περιόδου (μετά το 146 π.Χ.) που περιλαμβάνουν πήλινα και γυάλινα αγγεία, καθώς και αντικείμενα από χαλκό, ελεφαντοστό και πηλό.
Στην τελευταία αίθουσα του Μουσείου (VI) εκτίθεται το υπερφυσικού μεγέθους άγαλμα Διός ή νέου άνδρα με αιγίδα (Αιγίοχος) του 1ου αι. μ.Χ., το οποίο βρέθηκε τυχαία κατά τη διάρκεια εκσκαφικών εργασιών προς οικοδόμηση στο Αίγιο.
Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας / Archaeological Museum of Brauron, Greece
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας βρίσκεται σε απόσταση μόλις 200μ. από τον αρχαιολογικό χώρο του Ιερού της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, ενός από τα σημαντικότερα αρχαία ιερά της Αττικής. Στη νέα μόνιμη έκθεση, προβάλλονται σύμφωνα με τις σύγχρονες μουσειολογικές και μουσειογραφικές μεθόδους τα πλούσια και ποικίλα ευρήματα από την ανασκαφή του ιερού της Βραυρώνας, καθώς και αρχαιότητες από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογαίας. Στην έκθεση παρουσιάζονται η ιστορία της Βραυρώνας (προϊστορικοί οικισμοί και αρχαίος δήμος Φιλαϊδών), τα μνημεία του ιερού της Αρτέμιδας και της ευρύτερης περιοχής της Βραυρώνας, οι παραδόσεις που σχετίζονται με την ίδρυση του ιερού, η λατρεία και οι ιδιότητες της θεάς, καθώς και η ιστορία της Μεσογαίας μέσα από την παρουσίαση των ανασκαφικών ερευνών σε αντιπροσωπευτικούς δήμους της. Ο εκθεσιακός χώρος αναπτύσσεται σε ένα επίπεδο και περιλαμβάνει τον προθάλαμο, πέντε αίθουσες και ένα αίθριο.
Στο Mουσείο στεγάζονται επίσης, οι αποθήκες φύλαξης των αρχαιοτήτων και τα εργαστήρια συντήρησης μετάλλινων, κεραμικών και λίθινων ευρημάτων.
Στρόφιλας Άνδρου 4500 π.Χ.-3200 π.Χ. - enandro.gr (εν Άνδρω.gr)
Το βίντεο είναι μια αναφορά της ιστοσελίδας enandro.gr στην προϊστορική Άνδρο και τον Στρόφιλα, την θεωρούμενη σήμερα αρχαιότερη πόλη της Ευρωπης.
Τα ίχνη των ανθρώπων χάνονται πίσω στον χρόνο. Ώσπου μια μέρα ξαφνικά η αρχαιολογική σκαπάνη συναντά τα πρώτα σημάδια τους. Και μετά βήμα-βήμα μια προϊστορική πόλη αρχίζει να έρχεται στο φως. Η Άνδρος ανακαλύπτει χρόνο με τον χρόνο μιαν μακρινή μισοσβησμένη εποχή της. Ένας σημαντικός ναυτικός πολιτισμός αναδύεται μέσα από τη γη του Στρόφιλα μεταξύ 4500 π.Χ.και 3200 π.Χ.
Οι φωτογραφίες του χώρου των ανασκαφών, των χαρτών, των ευρημάτων και των αποτυπώσεων είναι από το αρχείο της αρχαιολόγου Χριστίνας Τελεβάντου. Οι αεροφωτογραφίες της ευρύτερης περιοχής είναι του συνεργάτη της ιστοσελίδας και φωτογράφου Μάκη Σπυριδονόπουλου και του Φώτο-Άνδρος. Η μουσική είναι αυτοσχεδιασμός με σαντούρι από τη Λέσβο με τίτλο Φαντασία. Τα αρχεία και το βίντεο επεξεργάστηκε ο Διαμαντής Μπασαντής.
Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου / Archaeological Museum of Nafplion, Greece
Η μόνιμη έκθεση αναπτύσσεται σε δύο αίθουσες όμοιας κάτοψης στους δύο ορόφους του κτηρίου. Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου παρουσιάζονται τα ευρήματα των προϊστορικών χρόνων ενώ στην αίθουσα του δεύτερου ορόφου τα ευρήματα των ιστορικών χρόνων.
Η αφήγηση στον πρώτο όροφο ξεκινά με την παρουσίαση ενός συμπλέγματος παλαιολιθικών εστιών από τις βραχοσκεπές στο φαράγγι της Κλεισούρας στην Πρόσυμνα (32000-21000 π.Χ.). Ευρήματα του σπηλαίου Φράγχθι στην Ερμιονίδα τεκμηριώνουν τη μετάβαση από τη θηρευτική στην παραγωγική οικονομία. Εκτίθενται λίθινα και οστέινα εργαλεία, υπολείμματα της διατροφής των κατοίκων του σπηλαίου, όπως όστρεα και οστά ζώων και ψαριών, κοσμήματα από όστρεο, οστό και λίθο, αλλά και τα πρώτα χειροποίητα νεολιθικά αγγεία από πηλό, καθώς και μια αντιπροσωπευτική σειρά πήλινων ανθρωπόμορφων και ζωόμορφων ειδωλίων.
Ακολουθεί η παρουσίαση του πρωτοελλαδικού πολιτισμού μέσα από τα ευρήματα σημαντικών κέντρων όπως η Τίρυνθα, η Ασίνη και το Μπερμπάτι αλλά και άλλων λιγότερο γνωστών στην έρευνα οικισμών, όπως αυτός της Παλαιάς Επιδαύρου.
Στη συνέχεια παρουσιάζεται ο μεσοελλαδικός οικισμός της Ασίνης. Αγγεία και άλλα τέχνεργα από τον οικισμό και τους τάφους, καλύπτουν ολόκληρο το χρονολογικό φάσμα της Μεσοελλαδικής εποχής (2100-1600 π.Χ.).
Η ενότητα συμπληρώνεται με ταφές του 17ου-16ου αι. π.Χ. από την Πρόνοια Ναυπλίου, τη Μιδέα και την Τίρυνθα, και ολοκληρώνεται με την αναπαράσταση ενός λακκοειδούς τάφου από το μεσοελλαδικό νεκροταφείο στο Μπερμπάτι (λόφος Μαστού).
Η δομή της μυκηναϊκής ανακτορικής εξουσίας και διοίκησης σκιαγραφείται μέσα από τα ευρήματα των δύο μεγάλων μυκηναϊκών κέντρων, της Τίρυνθας και της Μιδέας, αλλά και από τον μυκηναϊκό οικισμό της Ασίνης.
Ακολουθούν τα νεκροταφεία θαλαμωτών τάφων της Ευαγγελίστριας Ναυπλίου, της Ασίνης, των Δενδρών, της Παλαιάς Επιδαύρου καθώς και ο θολωτός τάφος της Καζάρμας.
Σε ξεχωριστή προθήκη παρουσιάζεται το θέμα του πολέμου και του κυνηγιού που αποτελούσαν μέσο επίδειξης δύναμης και γοήτρου της μυκηναϊκής άρχουσας τάξης.
Στην αίθουσα του δεύτερου ορόφου η παρουσίαση ξεκινά με τα υλικά κατάλοιπα της Εποχής του Σιδήρου. Τα εκθέματα, κυρίως κεραμική, αφενός καταδεικνύουν τη συνέχεια και αφετέρου παρουσιάζουν τους νεωτερισμούς της Πρωτογεωμετρικής περιόδου.
Η Γεωμετρική εποχή σκιαγραφείται μέσα από τα ευρήματα των τάφων της Πρόνοιας Ναυπλίου, της Τίρυνθας, της Ασίνης και του Μπερμπατίου.
Οι λατρείες της αρχαϊκής εποχής παρουσιάζονται κυρίως μέσα από τα ευρήματα της Τίρυνθας.
Ακολουθεί η ενότητα των αρχαίων πόλεων της Επιδαύρου, της Ερμιόνης, των Αλιέων, καθώς και η αρχαία Ασίνη.
Η περιήγηση ολοκληρώνεται με την παρουσίαση μιας αγροικίας του 6ου αι. μ.Χ. στο Πύργουθι, στην κοιλάδα του Μπερμπατίου.
Σε ξεχωριστή ενότητα εκτίθενται οι Συλλογές του Μουσείου. Παρουσιάζονται αττικά, βοιωτικά και κορινθιακά αγγεία και ειδώλια που προέρχονται από τις Συλλογές των φιλάρχαιων δωρητών Γλυμενοπούλου, Ποταμιάνου, Αρχιεπισκόπου Νικάνδρου και Θερμογιάννη.
Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης / Archaeological Museum of Thessaloniki, Greece
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης είναι κρατικό μουσείο του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και αποτελεί ανεξάρτητη Υπηρεσία από το 2001. Στεγάζεται από το 1962 σε κτήριο του αρχιτέκτονα Πάτροκλου Καραντινού και είναι κηρυγμένο ως διατηρητέο μνημείο νεότερης κληρονομιάς, καθώς αντιπροσωπεύει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται αντικείμενα και ανασκαφικά σύνολα από έρευνες οι οποίες έχουν διενεργηθεί από την Αρχαιολογική Υπηρεσία σε ολόκληρη τη Μακεδονία από το 1912 μέχρι σήμερα. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται επίσης αντικείμενα που ανήκαν σε ιδιώτες και δωρήθηκαν στο ΑΜΘ.
Μετά από μία μακρά περίοδο εργασιών, απαραίτητων για την αναδιοργάνωση των χώρων έκθεσης, αποθήκευσης, συντήρησης και διοίκησης, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης άνοιξε τις πύλες του στο κοινό, τον Σεπτέμβριο του 2006. Στο διάστημα που προηγήθηκε, εκτός από την κτηριακή επέκταση, σχεδιάστηκε και πραγματοποιήθηκε η επανέκθεση των μόνιμων συλλογών του Μουσείου με τρόπο που να καλύπτει τις ανάγκες του σύγχρονου επισκέπτη.
Οκτώ ενότητες συνθέτουν την εκθεσιακή πρόταση του Μουσείου, μέσω της οποίας ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της αρχαίας Μακεδονίας, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους της:
1. Προϊστορική Μακεδονία
2. Προς τη γένεση των πόλεων
3. Η Μακεδονία από τον 7ο αι. π.Χ. έως την ύστερη αρχαιότητα
4. Θεσσαλονίκη, Μακεδονίας μητρόπολις
5. Ο χρυσός των Μακεδόνων
6. Αγρός, Οικία, Κήπος, Τόπος
7. Μνήμη και Λίθοι
8. Μακεδονία: από τις ψηφίδες στα pixels
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ επεισοδιο 4
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ, επεισόδιο τέταρτο
«ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ»
Το Μουσείο Μπενάκη, ο Ελληνικός Κόσμος, τα Αρχαιολογικά Μουσεία στα Γιάννενα, την Κρήτη, τους Δελφούς, το Αίγιο και την Ήλιδα, τα Βυζαντινά Μουσεία, τα Δημοτικά και Κρατικά Θέατρα και τα ιδιαίτερα μουσεία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς, είναι κάποια από τα δεκάδες κτήρια με πολιτιστικές λειτουργίες που θέτουν το ερώτημα: ποιες είναι οι σχέσεις αρχιτεκτονικής και πολιτισμού;
Το τέταρτο επεισόδιο της σειράς της ΕΤ1 ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ προβάλλεται στις 7 Δεκεμβρίου και έχει τίτλο «ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ». Η σειρά αποτελείται από αυτοτελή ντοκιμαντέρ για την αρχιτεκτονική και το (νεο)ελληνικό πολιτισμό. Επιμελείται και παρουσιάζει ο ομότιμος Καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Μετσόβειου Πολυτεχνείου Δημήτρης Φιλιππίδης.
Το τέταρτο επεισόδιο διερευνά τα αρχιτεκτονήματα που ευθέως εμπλέκονται με πολιτιστικές λειτουργίες και σκοπούς: μουσεία, θέατρα, θέατρα, μουσικά Μέγαρα, Πολιτιστικά Ιδρύματα. Εξετάζονται παραδείγματα μεγάλης εμβέλειας, όπως ο Ελληνικός Κόσμος, το Εθνικό Θέατρο και το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη, αλλά και μικρά, πολύ ενδιαφέροντα Αρχαιολογικά μουσεία της επαρχίας, καθώς και το Δίκτυο Μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.
Σε αυτό το επεισόδιο μιλούν στο φακό
• η αρχιτέκτονας ΜΑΡΩ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗ ΑΔΑΜΗ, καθηγήτρια ΕΜΠ και ο αρχιτέκτονας καθηγητής ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΕΤΣΟΣ για το έργο του Ερνέστου Τσίλερ, το Εθνικό Θέατρο και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
• ο αρχιτέκτονας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΜΠΑΖΗΣ για τις επεκτάσεις στα αρχαιολογικά μουσεία Δελφών και Ηρακλείου.
• η ΑΣΠΑΣΙΑ ΛΟΥΒΗ ΚΙΖΗ, γενική διευθύντρια Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.
• ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ, αρχιτέκτονας για το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων.
• ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΩΪΤΣΟΥΔΗΣ, δημοσιογράφος για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αιγίου.
• ο αν. καθηγητής αρχιτέκτονας ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑΣ και η αρχιτέκτονας ΜΑΡΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ που σχεδίασαν το νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.
• ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ, διευθύνων σύμβουλος του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού και οι αρχιτέκτονες ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ και ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ που σχεδιάζουν τους μελλοντικούς χώρους του Ελληνικού Κόσμου.
Επιστημονικός συνεργάτης σε αρχιτεκτονικά θέματα είναι ο αρχιτέκτονας ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ. Υπεύθυνη κοινωνικών θεμάτων είναι η ΕΛΕΝΗ ΦΙΛΙΟΥΣΗ. Η εκτέλεση παραγωγής πραγματοποιείται από το πολύπειρο σε πολιτιστικά θέματα STUDIO PIXEL/ ΚΟΣΜΑΣ ΦΙΛΙΟΥΣΗΣ. Η σκηνοθεσία και συν-σεναριογραφία είναι του ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΟΠΕΤΕΑ, λέκτορα του Πανεπιστημίου Αιγαίου σε θέματα ντοκιμαντέρ, σεναριογραφίας και σκηνοθεσίας
Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης / Archaeological Museum of Nikopolis, Greece
Η έκθεση του Μουσείου αφορά αποκλειστικά στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου της Νικόπολης και όχι στη Συλλογή μιας ευρύτερης περιοχής, γεγονός που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την κεντρική ιδέα της έκθεσης. Επομένως, ένας από τους πρωταρχικούς παράγοντες είναι η σύνδεση της Έκθεσης και του Μουσείου με τον αρχαιολογικό χώρο της Νικόπολης. Η εικόνα του χώρου κρίνεται απαραίτητο να βρίσκεται διαρκώς στο μυαλό του επισκέπτη, καθώς με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πληρέστερη κατανόηση της έκθεσης, ανεξαρτήτως του αν η επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο προηγείται ή έπεται. Η σύνδεση του Μουσείου με τον αρχαιολογικό χώρο και τα μνημεία πραγματοποιείται στο χώρο υποδοχής του Μουσείου καθώς και σε σημεία της Έκθεσης με οπτικοακουστικό υλικό.
Σε αυτό το πλαίσιο προβάλλεται η μεγαλοπρεπής ρωμαϊκή Νικόπολη, ως η πόλη-σύμβολο μιας μεγαλειώδους νίκης, που ιδρύθηκε για να επιδείξει την ισχύ του Οκταβιανού Αυγούστου. Ταυτόχρονα παρουσιάζεται η παλαιοχριστιανική πόλη, που μεταβάλλεται με την κατάρρευση των ρωμαϊκών συνόρων, τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας από τη Δύση στην Ανατολή και την επικράτηση του Χριστιανισμού, ανασυντάσσεται κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο και ανακτά το μεγαλοπρεπή χαρακτήρα της, αποτελώντας καίριο θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο.
Καθώς τα όρια ανάμεσα στο ρωμαϊκό και τον παλαιοχριστιανικό κόσμο είναι συμβατικά και ο απόλυτος διαχωρισμός των δύο περιόδων με την αντίστοιχη κατανομή των ευρημάτων σχεδόν αδύνατος, επιλέγεται η εξελικτική (χρονολογικά και θεματικά) παρουσίασή τους μέσα στις δύο κύριες αίθουσες του Μουσείου, την αίθουσα Α και την Αίθουσα Β.
Πριν την είσοδο στην αίθουσα Α, στο Διάδρομο Α, αναπτύσσεται το Χρονολόγιο, με τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου έως την ίδρυση της Νικόπολης (28 π.Χ.).
Στην Αίθουσα Α, μέσα από αρχιτεκτονικά μέλη (κιονόκρανα, θωράκια), βωμούς, αγάλματα και προτομές, καθώς και από νομίσματα, κεραμικά, γυάλινα και μεταλλικά αντικείμενα, παρουσιάζεται αρχικά η ίδρυση της πόλης και, στη συνέχεια, η εξέλιξή της κατά τη ρωμαϊκή και την παλαιοχριστιανική εποχή, μέχρι την παρακμή και την εγκατάλειψή της. Η Έκθεση αναπτύσσεται μέσω ενός τριμερούς σχήματος: α. Η ναυμαχία του Ακτίου και το Μνημείο της Νίκης του Αυγούστου, β. Η Ρωμαϊκή Πόλη και οι Υποδομές της και γ. Η μετάβαση στην Παλαιοχριστιανική Πόλη και οι πρώιμοι βυζαντινοί χρόνοι, μέσα από το οποίο παρουσιάζεται ο συνοικισμός της Νικόπολης, η νομισματοκοπία, τα δημόσια κτίρια, η λατρεία, ο δημόσιος βίος, η μετάβαση στη νέα εποχή, ο θρησκευτικός βίος και οι Βασιλικές της Νικόπολης.
Στην Αίθουσα Β προβάλλονται διαχρονικά οι επιμέρους τομείς και οι εκφάνσεις του βίου των κατοίκων της Νικόπολης, όπως η εμπορική και βιοτεχνική δραστηριότητα, η καθημερινή ζωή, οι δραστηριότητες και οι συνήθειες των ανθρώπων, καθώς και η στάση τους απέναντι στο θάνατο. Διαμορφώνεται ένα είδος νοητού περιπάτου του επισκέπτη, δίνοντας την αίσθηση ότι περιέρχεται μέσα από το λιμάνι, τα εργαστήρια, τα σπίτια και, τέλος, τα νεκροταφεία της πόλης. Εκτίθενται αμφορείς, πλίνθοι, αγγεία καθημερινής χρήσης και οικοσκευή, κοσμήματα και σκεύη καλλωπισμού, εργαλεία, παιχνίδια καθώς και ταφικά σύνολα με σαρκοφάγους και τεφροδόχα γυάλινα και πήλινα αγγεία.
Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων / Archaeological Museum of Megara, Greece
Στο Μουσείο Μεγάρων εκτίθενται αντικείμενα που προέρχονται από τις σωστικές ανασκαφές της Γ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην πόλη των Μεγάρων και την ευρύτερη περιοχή. Τα ευρήματα καλύπτουν τη χρονική περίοδο από τον 8ο αι. π.Χ. μέχρι και τον 2ο αι. μ.Χ. Σκοπός της ίδρυσής του ήταν να στεγαστούν μερικά από τα ευρήματα της Αρχαιολογικής Συλλογής Μεγάρων και να αποτελέσει ένα μικρό πνεύμονα πολιτισμού στις παρυφές της δυτικής Αττικής.
Η έκθεση στεγάζεται στο παλιό Δημαρχιακό Μέγαρο, κτίσμα του 19ου αι. Πρόκειται για ένα διώροφο κτήριο με τέσσερις εκθεσιακούς χώρους.
Στο ισόγειο του κτηρίου παρουσιάζονται τα μαρμάρινα ευρήματα. Μνημειακά γλυπτά και αναθηματικά ανάγλυφα εκτίθενται στην αίθουσα Α, πλαισιωμένα από πληροφορίες που προέρχονται από την ανασκαφική έρευνα και τις φιλολογικές πηγές για τη μνημειακή γλυπτική και τα ανάγλυφα των Μεγάρων από την Αρχαϊκή έως και τη Ρωμαϊκή Εποχή. Επίσης παρουσιάζεται σε σχεδιαστική αναπαράσταση η Νίκη των Μεγάρων, αντίγραφο από γκραβούρα του 1847.
Στην αίθουσα Β εκτίθενται επιγραφές, που παρέχουν πληροφορίες για τη δημόσια ζωή της Κλασικής κυρίως Εποχής και επιτύμβιες στήλες της Κλασικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου. Πλαισιώνονται από σχετικά κείμενα και φωτογραφίες.
Στην αίθουσα Γ του ορόφου εκτίθενται αντικείμενα επιλεγμένα από ταφικά σύνολα που χρονολογούνται από τον 8ο αι. έως τον 1ο αι. π.Χ. Πλαισιώνονται από εποπτικό υλικό, φωτογραφίες, σχέδια και κείμενα, σχετικά με τη θέση των αρχαίων νεκροταφείων στην τοπογραφία της σύγχρονης και αρχαίας πόλης και τα ταφικά έθιμα.
Στην αίθουσα Δ παρουσιάζονται αντικείμενα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή στην αρχαιότητα, κυρίως πήλινα και χάλκινα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο αποθέτης ενός αρχαϊκού ιερού στη Θέση Μπούρι στο Αλεποχώρι. Από τα πολυάριθμα ευρήματα του ιερού εκτίθενται ελάχιστα αντιπροσωπευτικά δείγματα της λατρείας και του τοπικού κεραμικού εργαστηρίου, του οποίου αποτελούν προϊόντα. Μια ευσύνοπτη παρουσίαση της ανασκαφής γίνεται με τη βοήθεια εποπτικού υλικού που πλαισιώνει την προθήκη με τα εκθέματα του ιερού.
Στον αύλειο χώρο του μουσείου εκτίθενται επιγραφές, βάθρα αγαλμάτων και αρχιτεκτονικά μέλη διαφόρων περιόδων.
Αρχαιολογική Συλλογή Ελάτειας / Archaeological Collection of Elateia, Greece
Η Αρχαιολογική Συλλογή της Ελάτειας περιλαμβάνει ευρήματα της δυτικής Λοκρίδας - κατά την αρχαιότητα βορειοανατολική Φωκίδα - στην οποία ανήκαν στην περιοχή του Κηφισού δεκατρείς πόλεις, ο Ερωχός, η Χαράδρα, η Λιλαία, το Τεθρώνιον, η Δρυμαία, η Αμφίκλεια, οι Τριτείς, οι Πεδιείς, ο Νεώνας, η Τιθορέα, η Ελάτεια, ο Λέδων και οι Παραποτάμιοι. Ανατολικά στα σύνορα με την Οπουντία Λοκρίδα υπήρχαν η Υάμπολις και οι Αβές, ενώ στα σύνορα με την Βοιωτία η Δαύλεια, ο Πανοπεύς και η Άμβροσσος. Από όλες τις πόλεις της Φωκίδας, η Ελάτεια φαίνεται να έπαιξε διαχρονικά κυρίαρχο ρόλο, λόγω της γεωγραφικής θέσης μεταξύ της βόρειας και νότιας Ελλάδας και του ελέγχου που ασκούσε στον οδικό άξονα Θερμοπυλών - Χαιρώνειας. Λιγοστά είναι τα στοιχεία που διαθέτουμε για την γεωμετρική και αρχαϊκή περίοδο, ενώ η ακμή της πόλης τοποθετείται κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους.
Στον προθάλαμο της Συλλογής εκτίθενται επιτύμβιες στήλες, επιγραφές, τμήματα γλυπτών και αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία προέρχονται κυρίως από την Ελάτεια και το Ιερό της Αθηνάς Κραναίας. Η μεγάλη αίθουσα περιλαμβάνει ευρήματα που κλιμακώνονται χρονολογικά από την Ανώτερη Παλαιολιθική έως και την Υπομυκηναϊκή περίοδο και τα οποία προέρχονται από διάφορες θέσεις της δυτικής Λοκρίδας. Στόχος της παρουσίασης είναι η άμεση επαφή του επισκέπτη με τα αντικείμενα ενταγμένα στο λειτουργικό τους χώρο, σκεύη, εργαλεία, ειδώλια, κοσμήματα. Στην αίθουσα αναπαρίσταται τμήμα κάτοψης νεολιθικού σπιτιού και κάτοψη μυκηναϊκού θαλαμωτού τάφου με ανθρώπινο σκελετικό υλικό και κτερίσματα από τις ανασκαφές των νεκροταφείων στην περιοχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τετραποδικά αγγεία από την Ελάτεια, ζεύγος χάλκινων εγχειριδίων από την Αγία Μαρίνα, νεολιθικής εποχής, πρωτοελλαδική πρόχους από την Αγία Μαρίνα και ένα κλειστό αγγείο με αμαυρόχρωμη διακόσμηση, το οποίο τοποθετήθηκε ως σήμα στον μεσοελλαδικό τύμβο της Ελάτειας. Η κεντρική αίθουσα περιλαμβάνει ευρήματα ιστορικών χρόνων. Προθήκη Ι περιλαμβάνει χειροποίητα και τροχήλατα αγγεία, χάλκινα κοσμήματα της πρώιμης εποχής του Σιδήρου από νεκροταφεία της Ελάτειας, της Παναγίτσας και του Μοδίου. Προθήκη ΙΙ και ΙΙΙ περιέχουν αντιπροσωπευτική κεραμική αρχαϊκής και κλασικής περιόδου, κυρίως βοιωτικής παραγωγής, τα οποία προέρχονται από τα νεκροταφεία των Αβών, της Ελάτειας και της Παναγίτσας. Προθήκη IV αντιπροσωπευτικοί τύποι πήλινων ειδωλίων αρχαϊκών έως και των ελληνιστικών χρόνων, κυρίως βοιωτικής παραγωγής, από τα νεκροταφεία των Αβών. Προθήκη V ευρήματα από τις παλιές και νέες ανασκαφές στο Ιερό της Αθηνάς Κραναίας, όπως πήλινες σίμες, ακροκέραμα, σιδερένια και χάλκινα αναθήματα, τμήματα μαρμάρινων αγαλματιδίων. Προθήκη VI πήλινες γυναικείες προτομές και θεατρικές μάσκες από τα νεκροταφεία των Αβών, της Ελάτειας και της Τιθορέας. Προθήκη VII αντιπροσωπευτική κεραμική ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής από διάφορες θέσεις της δυτικής Λοκρίδας, κυρίως από τα νεκροταφεία των Αβών και της Ελάτειας. Ξεχωρίζει αρυβαλλοειδές ληκύθιο με παράσταση Έρωτα και Αφροδίτης. Στην αίθουσα αναπαρίσταται πρωτογεωμετρικός πίθος και πώρινη λάρνακα κλασικών χρόνων με τους νεκρούς και τα κτερίσματα ενταγμένα στο ταφικό τους περιβάλλον ενώ εκτίθενται ελεύθερα στο χώρο πήλινα αρχιτεκτονικά μέλη διαφόρων χρονικών περιόδων από τα Ιερά της Αθηνάς Κραναίας στην Ελάτεια και του Απόλλωνος στο Καλαπόδι.
ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΕΛΛΑΣ - NEW PELLA MUSEUM
Νέο Μουσείο Πέλλας