Giecz (Polska) - Rezerwat archeologiczny i muzeum - Gród Piastowski
Strona projektu:
Giecz - wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Dominowo leżąca nad Moskawą. Jeden z najstarszych i najważniejszych ośrodków grodowych wzniesiony około 865 roku, związany z początkami państwa polskiego, który typuje się na prawdopodobną siedzibę rodową pierwszych Piastów. Jeden z najważniejszych piastowskich ośrodków centralnych, umieszczony przez Galla Anonima (obok Gniezna, Poznania i Włocławka) na liście wielkich grodów Bolesława Chrobrego. Na tle innych warowni pobudowanych przez Piastów na obszarze, gdzie wykrystalizowało się i skąd rozprzestrzeniało się ich władztwo, Giecz wyróżnia wyjątkowo wczesna metryka. Jego początki wiążą się z niewielkim gródkiem wzniesionym w latach 60. IX wieku, jeszcze w okresie przedpaństwowym. Giecki gród, którego wyjątkowe znaczenie dla członków dynastii przypada na okres wczesnopiastowski (do najazdu księcia czeskiego Brzetysława w 1039 roku), funkcjonował przez cały kilkusetletni czas panowania Piastów. Zachowane do tej pory pozostałości drewniano-ziemnych umocnień doskonale ukazują rozmach piastowskich inwestycji. W ich obrębie znajdują się eksponowane in situ kamienne relikty jednych z najwcześniejszych budowli monumentalnych na ziemiach polskich. Są to znajdujące się w południowej części grodziska fundamenty zaplanowanego na wielką skalę pałacu książęcego ze sprzężoną z nim kaplicą w kształcie rotundy, którego budowę przerwano w niewyjaśnionych okolicznościach. Natomiast kamienny mur widoczny w północnej partii majdanu jest pozostałością obiektu zrealizowanego w początkach XI wieku). Był to kościół, którego architektura nie znajduje swoich odpowiedników na ziemiach polskich. Jednym z rewelacyjnych obiektów związanych z kościołem jest unikatowa krypta relikwiarzowa nawiązująca do krypt okresu karolińskiego. Giecz skrywa jeszcze wiele tajemnic, których wyjaśnieniu służą prace archeologiczne podejmowane zarówno na grodzisku, jak i w jego bezpośrednim sąsiedztwie...
Lednica (Polska) - Miejsce Chrztu Polski - Rezerwat archeologiczny i muzeum
Strona projektu:
Lednica – jezioro w Polsce, na Pojezierzu Gnieźnieńskim. Znajduje się na obszarze Lednickiego Parku Krajobrazowego, na zachód od Gniezna w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Łubowo. Jezioro rynnowe o długości 7,3 km. Powierzchnia lustra wody jeziora wynosi 348 ha. Długość linii brzegowej wynosi 22,3 km. Na jeziorze znajduje się 5 wysp, o łącznej powierzchni 9,4 ha. Największą wyspą jest Ostrów Lednicki (7,5 ha), na którym znajduje się stanowisko archeologiczne. Z południowego krańca jeziora wypływa rzeka Główna będąca prawym dopływem Warty. Jedno z przypuszczalnych miejsc, gdzie Mieszko I przyjął chrzest. Obecnie miejsce cyklicznie już obchodzonego chrześcijańskiego Ogólnopolskiego Spotkania Młodzieży. Jezioro od północy obchodzi szlak pątniczy.
Ostrów Lednicki – największa z pięciu wysp na jeziorze Lednica, położona w jego południowej części, prawdopodobne miejsce Chrztu Polski. Na wyspie znajduje się stanowisko archeologiczne oraz od 1969 roku Muzeum Pierwszych Piastów. 16 września 1994 roku wyspa została wpisana na listę pomników historii. Wyspa jest jednym z najważniejszych miejsc historii Polski. Za panowania Mieszka I i Bolesława Chrobrego była jednym z głównych ośrodków obronnych i administracyjnych Polski. Na wyspie, w centrum plemienia Polan (tuż obok ważnego, dawnego strategiczno-handlowego traktu lądowego oraz wodnego między Poznaniem a Gnieznem), zachowały się pozostałości grodu oraz relikty najstarszego w Polsce zespołu preromańskiej architektury pałacowo-sakralnej (z basenami do chrztu) i wolno stojącego kościoła cmentarnego z grobami w nawie i aneksach. Obydwa obiekty wzniesiono w czasach panowania Mieszka I tuż przed 966 rokiem...