Tilburg (NL), de klok van de Maranathakerk (met inzegening)
Direct naar het luiden van de klok - 13:53
Sinds 25 mei 2017 luidt er weer een klok in Tilburg, nadat zij in 1983 niet meer luidde in de St. Maartenskerk aldaar. Na de sloop van deze kerk keerde zij naar Veldhoven. Die kerk is in 2015 gesloten en nu is ze weer terug in de zelfde wijk als de Maartenskerk stond.
En nu heeft de wijk na meer dan 30 jaar een klok, en de kerk na 51(!) jaar wachten een geluid.
In 1964 werd zij gegoten door Eijsbouts in Asten en draagt de woorden: QUI VOCOR MARTINUS AD DEUM VOS VOCO - dit kan geïnterpreteerd worden als Ik heet Martinus en ik herinner je eraan dat je een relatie bent met met God en het Mysterie -- dit is precies waar de overweging over ging, die pastoor Michiel Peeters heeft verkondigd.
Tevens zal in deze video de inzegening getoond worden.
Klok 1 - Martinus - Eijsbouts, 1964 - bes'.
Opname: 25 mei 2017, ca. 17:00. Het betrof de eerste luiding van de klok op haar huidige locatie en de inzegening ervan.
Ik wil de studentenparochie Maranatha hartelijk feliciteren met deze nieuwe aanwinst en hoop dat deze klok nog lang de mensen van de parochie en de buurt door het leven begeleidt.
Hartelijk dank aan pastoor Michiel Peeters voor het attent maken op de her-herinwijding van deze klok en Peter van Gestel voor de assistentie.
Tekst overweging:
Dear friends,
it’s a festive moment today. (...) Now, because of the generosity of the church in Veldhoven, of which today in our midst there are two representatives, Mr and Mrs Van Calis, this bell has turned to its original neighborhood and from now on helps and embellishes our university parish.
What is the function of a church bell? Let’s look what phrase is written on it: “Qui vocor Martinus ad Deum vos voco / I am called Martin and I remind you that you are a relationship with Mystery”.
This is what this bell tells us, whenever we’ll hear it; when biking to the university, when studying in our room, when sporting in the sport center, when shopping, laughing, grieving, minding our business: whenever you’ll hear this bell, it tells you: you are not the detail in which you are stuck; you are not what people think of you; you are not what you produce; you are a relationship with Mystery, your value is the fact that Mystery is making you, is giving being to you in this very moment, and He is making you because He wants you, he loves you; Mystery that makes the stars, cares for you personally; and in order to make this love of His for you known to you, He has entered into your life, by a human company, that tells you these things. The bell is the symbol of the voice of the company. It tells us: Yes, “all flesh is grass, and all their loyalty like the flower of the field. [...] The grass withers, the flower wilts”. Everything passes. Yesterday you didn’t exist, tomorrow you won’t exist anymore. But this is not everything: “the word of our God stands forever”, there is a reality, which has reached you, which reaches you in this very moment, which “stands”, which “stands forever”, and on which you can stand, with which you can walk, which cares for you more than you care for yourself: “Here is your God! [...] Like a shepherd he feeds his flock; in his arms he gathers the lambs, carrying them in his bosom”.
Here is your God: Mystery is present and He calls you.
This is what the bell tells us, whenever we hear it.
But – this is the other interesting, educative aspect of a church bell – while in the beginning we will hear it very well, it will call us, provoke us, maybe irritate us, but we will hear it... but in time, we can get accustomed to it, so much that we don’t hear it anymore. It is there, it calls, but we don’t hear it. Why? Because there are other things that shout louder, maybe in a less beautiful, more imposing way, and they distract us. The bell and what it says, we take for granted. We know it
already. Attention: when this happens, when we don’t listen anymore, when we don’t feel the need to hear its sound anymore, when we don’t look anymore for a voice that speaks to us about our destiny, in the midst of our lives, of our circumstances, whatever they are... let’s see what happens then.
When we are not reminded anymore of what we are, of our destiny, of our heart, of the relationship with Mystery that we are, more than and before anything else, when we don’t hear it anymore, when we don’t hear anymore its appeal... when there isn’t in us something that wants to hear it, that wants to hear again these words... then we are already old and sad, we are inevitably frustrated. This is what the bell tells us: either we let ourselves be reminded of what we are, or, inevitably, we get frustrated. Because man can live his detail only when he is reminded of his ideal.
Let’s thank Mystery that it speaks to us, and let’s ask that our eyes, our ears and our hearts, might be open, needy, attentive to the smallest sign of Its presence.
Pesan video dari bapak Hasan Lesteluhu
Biodata singkat: Bapak Hasan Lesteluhu
Bapa Hasan Lesteluhu (92) adalah seorang patriot Maluku. Ia seorang sersan baret merah dan baret hijau (para-komando) bekas tentara KNIL.Waktu Republik Maluku Selatan diserang oleh Republik Indonesia , maka bapa Lesteluhu melaporkan dirinya untuk membela Bangsa dan Tanah Airnya. Iya berjuang selama 13 tahun dengan setia di pedalaman Nusa Ina untuk kemerdekaan Maluku, bersama dengan presiden RMS Mr. Dr. Chris Soumokil dan pejuang-pejuang RMS yang lain (1950-1963). Dalam pedalaman Nusa Ina iya berjuang sebagai salah satu panglima APRMS disamping mr. dr. Chris Soumokil. Tidak lama setelah presiden RMS mr. dr. Chris Soumokil ditangkap, maka bapa Lesteluhu juga dapat tangkap.
Sejak iya dibebaskan kembali maka bapa Lestaluhu berdiam di pulau Ambon hingga saat ini, dan selama ini iya tetap setia kepada cita-citanya: satu Republik Maluku Selatan yang merdeka dan berdaulat! Beberapa anak-anak bangsa yang sudah menyerah kepada musuh telah membujuk-bujuk beliau untuk masuk tentara musuh untuk menjadi pelatih. Bapa Lesteluhu selalu tolak bujukan ini atas dasar prindip bahwa antu satu anak Maluku yang sudah angkat sumpah untuk memperjuangkan dan membela nasib Nusa dan Bangsanya hungga tercapai kemerdekaan Republik Maluku Selatan.
Dalam rangka Perayaan Hari Ulang Tahun yang ke-65 dari RMS, bapa Lesteluhu ingin menyampaikan suatu pesan kepada saudara-saudara sebangsanya di tanah Air Maluku dan di negeri Belanda, khususnya kepada generasi muda, untuk teruskan perjuangan kemerdekaan ini dan tidak pernah menyerah. Iya berseru kepada anak-anak Maluku Salam dan Sarani untuk bersatu dan iya ucapkan harapannya bahwa semua pengorbanan dari yang sudah gugur maupun dari yang masih hidup akan semua tidak sia-sia!
Videoboodschap bapak Hasan Lesteluhu
Bapak Hasan Lesteluhu (92) is een Molukse patriot. Hij was sergeant bij de rode en groene baretten van het KNIL. Toen de RMS in 1950 werd aangevallen door de Republiek Indonesie heeft hij zich meteen aangemeld om zijn vaderland te verdedigen. Hij heeft 13 jaar lang trouw meegevochten in de bergen van Nusa Ina voor de vrijheid van Maluku. Hij streed tezamen met mr. dr. Chris Soumokil en andere RMS-strijders (1950-1963). Tijdens deze strijd fungeerde hij als een van de commandanten van de APRMS. Niet lang na de gevangenneming van president Soumokil werd ook hij gevangen genomen.
Sinds zijn vrijlating woont hij op Ambon en is hij al die jaren – tot op vandaag - zijn ideaal Trouw gebleven: een onafhankelijke Republik Maluku Selatan. Verschillende overlopers hebben geprobeerd hem over te halen om dienst te nemen in het Indonesisch leger, maar dat heeft hij altijd konsekwent geweigerd. Hij stet zich op het principeiele standpunt dat hij een Molukker is die heeft gezworen dat hij zal strijden en opkomen voor het lot van zijn volk totdat de vrijheid van Maluku is bevochten.
Ter gelegenheid van het 65-jarige jubileum van de RMS wenst hij een boodschap af te geven aan al zijn landgenoten in Maluku en in Nederland, in het bijzonder aan de jongere generatie, om de strijd voort te zetten en nooit op te geven. Hij roept Christenen en Islamieten op om zich te verenigen. Hij spreekt de hoop uit dat de offers van de doden en de nog levenden niet voor niets zijn geweest.